Kwiaty z Walewic – opowieść plenerowa

Na plener do Walewic pojechałyśmy z mamą niemal prosto z pogrzebu taty. Zostawiłyśmy wszystko za sobą. Czułam, że malowanie zrobiło się za trudne, za skomplikowane, że nic sensownego nie stworzę.

Wokół było tyle zieleni, olbrzymie dęby przed pałacem, swobodny park, konie. Ale w powietrzu wisiało pytanie, co pozostaje, jaki jest sens? Patrzyłam na przyrodę, jak na coś co wkrótce umrze.

Ale inna część mnie mówiła – kwiat umiera, ale nie łąka. Drzewo, ale nie las ….

Przypomniało mi się zwalone drzewo, które kiedyś widziałam. Obumierało, ale z tego samego pnia jednocześnie wyrastał odrost, młody i świeży. Które z nich było drzewem? Czy ono umarło czy żyje? Czy może jest czymś trzecim, jakąś energią wzrostu, która wcale nie gubi się, gdy ginie forma?

A gdyby tak poszukać jakiejś większej zasady? Zaczęłam przyglądać się kwiatom. Przed pałacem niebieskie kwiaty dzieliły się na pięć płatków. Begonia na klombie to dwa duże i dwa małe, jaskółcze ziele ma cztery, ale znalazłam i takie na pięć i poczułam się jakby to była czterolistna koniczyna….

Malowanie kwiatów na małym formacie nie było zbyt skomplikowane. Przeliczyłam płatki nawet stokrotce. Dostrzegłam inne kwiaty zaklęte w ornament na pałacowej podłodze, na kaflach pieca i detalach kominka. Pałac pełen był różnych wzorów.

W kwiatach szukałam matematyki. Mimo że malowane z natury bardziej przypominały symetryczne mandale. Kiedy wciągnęłam się na całego zaczęłam dodawać im abstrakcyjne tła, czasem zgodne z zasadą kwiatu, a czasem zupełnie wbrew.

Wrzuciłam zdjęcie na fejsbooka z komentarzem:

Kwiaty z pleneru w Walewicach. Trochę natury, trochę matematyki, trochę abstrakcji… Kiedy konkretny kwiat umiera, pozostaje większa od niego idea, której był częścią.”

Dwa komentarze poruszyły moje serce:

Danusia: Hmmm… cudowne stwierdzenie, które pozwolę sobie sparafrazować: Kiedy konkretny człowiek umiera, pozostaje większa od niego idea, której był częścią.

Ania: Bardzo piękne – w strukturze tak wiele wolności.

Uświadomiłam sobie, że malując kwiaty szukam też swojej własnej zasady.

Ile miałabym płatków gdybym była kwiatem?

Iwona Piszczelska, sierpień 2020 r.